3.2 Instrukcja programu EASEUS Todo Backup Free (wykonywanie obrazu partycji systemowej)

Przykład wykonywania obrazu systemowej partycji i jej przywracania (migawki stanu partycji) na podstawie programu EASEUS Todo Backup Free – Tutorial 

A wszystko w 4 prostych krokach

1.

Po przebrnięciu przez instalację progsa podczas  której zaznaczamy opcję Free, a w dalszym ciągu ustalamy położenie naszego folderu do wykonywania backupów.

Po uruchomieniu programu przechodzimy do głównego ekranu HOME przechodzimy do sekcji Tools i wybieramy opcję Create emergency disk, jako że bez takiego nośnika nic nam po utworzonej kopii bezpieczeństwa naszego dysku systemowego.

W nowo otwartym oknie należy wybrać nośnik tworzonego dysku ratunkowego (ja na potrzeby poradnika wybrałem obraz ISO, który można nagrać na CD innym programem) i zatwierdzamy wybór. O ile program ratunkowy nie został od razu nagrany na nośnik CD/USB to zróbcie to jak najszybciej i co ważne przy najbliższym restarcie systemu niechaj ten nośnik będzie w napędzie co spowoduje uruchomienie tego dysku bezpieczeństwa. Tym samym sprawdzimy jego działanie (możliwa jest bowiem sytuacja, iż nagracie go na pendriva, a wasza płyta główna nie obsługuje bootowania USB – czasami może to być tylko kwestia ustawienia w BIOS Boot USB na podobnej zasadzie co CD). Warto się też w takiej chwili zapoznać z opcjami w programie ratunkowym.

2.

Po utworzeniu nośnika ratunkowego, należy przejść do sekcji Backup i wybieramy System backup co spowoduje rozwinięcie nowego okna w którym sprawdzamy czy progs wybrał właściwą partycję jako systemową.

Należy teraz sprawdzić kolejno nazwę naszego archiwum (co zawiera + data), opis czyli nieco dokładniej co jest w środku, czy nasz folder docelowy backupów Destination się zgadza (Ew. zmienić) i dezaktywować harmonogram automatycznego wykonywania takich obrazów dysku, gdyż sami sobie będziemy wybierać w jakim momencie będzie to właściwe.

W przypadku późniejszego wykonywania kopii bezpieczeństwa własnych dokumentów ta opcja powinna być aktywna i zmieniamy ewentualnie interwał czasowy wykonywania takich backupów na rozsądny i bezpieczny np. 3-7 dni.

WAŻNE – Tego rodzaju program wspaniale nadaje się do automatycznych backupów całych partycji i wybranych folderów (dokumentów opartych głównie na pakiecie biurowym zawierających też niewielką ilość plików graficznych i filmów oraz muzyki).

W przypadku ogromnych zbiorów prywatnych zdjęć i filmów lepiej skorzystać z programu synchronizującego katalogi FreeFileSync (nie poddawać kompresji, gdyż tego rodzaju formaty plików niewiele, albo w ogóle się nie zmniejszą, a tylko niepotrzebnie będą obciążać procesor). Jedynym wytłumaczeniem takiej operacji (umieszczanie plików medialnych w archiwach) jest chęć zabezpieczenia ich przed niepowołanymi oczami i umieszczanie na zewnętrznym serwerze (np. dropbox, google driver), co czynimy przez założenie hasła na takie archiwum. Oczywiście znów jeżeli mamy zamiar przechowywać taki zbiór lokalnie na własnym HDD (także zewnętrznym), albo CD/Pendrive to znacznie do tego celu wygodniejszy i niezawodny jest system wirtualnych szyfrowanych dysków tworzony przez program True Crypt.

Wracając do głównego tematu. Ustalamy lub nie automatyczny backup, zatwierdzamy, powtórnie zatwierdzamy wybór w pierwszym oknie i cierpliwie czekamy, aż utworzy się pierwsza kopia bezpieczeństwa świeżego Windowsa. Po dłuższej chwili (15- 60min) dzieło zostanie ukończone.

3.

Po kolejnych zmianach na dysku (instalacji nowego oprogramowania – znacznej ilości, bądź też po takim, którego instalacja jest długotrwała lub wymagająca uciążliwej konfiguracji) utworzony poprzednio obraz partycji systemowej posłuży jako punkt wyjścia do tworzenia kolejnych, tym razem przyrostowych kopii bezpieczeństwa, a nie jak pierwsza pełna kopia bezpieczeństwa.

W tym celu należy przejść na zakładkę Management na której zobaczymy podobny obraz.

Z rozwijanego menu przycisku Backup należy wybrać opcję Incremental backup (kopia przyrostowa) co spowoduje rozpoczęcie analizy, a wkrótce tworzenia nowego archiwum dysku zawierającego wyłącznie zmiany w stosunku do pełnej kopii. Ten rodzaj tworzenia kopii bezpieczeństwa daje olbrzymią oszczędność miejsca oraz czasu potrzebnego na jego utworzenie.

Tak więc już po kilku(nastu) minutach w folderze docelowym powinniśmy mieć dwa pliki z zapisem stanu partycji systemowej – pełny i przyrostowy.

4.

Nic nam jednak z wykonywania tych kopii bezpieczeństwa nie przyjdzie, jeżeli nie będziemy potrafili przywrócić jej w razie potrzeby (przywrócenie nie tylko ustawień co oferuje sam Windows, ale także wszystkich plików na dzień tworzenia tego backupu).

W tym celu z zakładki Home wybieramy sekcję Recovery, a następnie opcję System Recovery, po której kliknięciu rozwinie się okno z dostępnymi wersjami backupów partycji systemowej.

 W pierwszej kolejności wybieramy wersję (na załączonym obrazku jest tylko jedna), a następnie wybieramy stan z osi czasu (operacja ta determinuje punkt przywrócenia sytemu, a więc jakie będą zainstalowane programy i jak skonfigurowane). W większości wypadków wybiera się najświeższą utworzoną kopię bezpieczeństwa, a więc tą, która zawiera najbardziej aktualny OS, chyba że problem który został stwierdzony wymaga cofnięcia się znacznie dalej w czego ustaleniu pomoże właśnie prowadzenie dokładnego dziennika instalacji np. Instalacja XP.txt

Po zatwierdzeniu wyboru ujrzymy nowe okno z wyborem lokalizacji docelowej (czyli czy OS ma być przywrócony na bieżącą aktywną partycję, wolną partycję lub nieprzydzieloną część dysku, lub na partycję która jest aktualnie zajęta przez inne dane (tu na rys. tylko widoczna partycja aktywna i nie ma wyboru) i po dokładnym sprawdzeniu zatwierdzamy wybór. Natychmiast rozpocznie się wykonywanie potrzebnych operacji dyskowych uzależnionych od wcześniejszego wyboru – usuwanie partycji, formatowanie, a następnie kopiowanie plików.

W przypadku uruchomienia botoowalnego nośnika z programem ratunkowym proces Recovery wygląda analogicznie.

WAŻNE – Przedstawiony proces Recovery, możliwy jest do wykonania tylko wtedy, gdy OS można uruchomić. Nie jest też pozbawiony wad, gdyż tak przywrócona partycja (na obecną aktywną partycję systemową) aczkolwiek posiada ustawienia i wszystkie pliki ze stanu na dzień to może też zawierać ogromną ilość danych z obecnego złego systemu!!! Wynika to z faktu, że podczas tej metody pliki są wyłącznie nadpisywane. Jednym z argumentów za jest fakt, iż nasz nośnik ratunkowy nie działa i nie można go uruchomić bootując. W takim stanie rzeczy o ile nie można gdzie indziej utworzyć nośnika to przywracamy dowolną kopię bezpieczeństwa, tworzymy nowy i działający nośnik i nie wyjmując go restartujemy PC co spowoduje bootowanie i uruchomienie programu ratunkowego. W tym stanie Windows jest nieaktywny, a więc można wykonać wszystkie operacje konieczne dyskowe: usunięcie aktywnej partycji systemowej, utworzenie nowej i pustej, przekopiowanie plików z wybranego (najświeższego) backupu OS.

Drugim argumentem za jest fakt, iż chcemy mieć dwie dobrze skonfigurowane partycje z OS (np. do testowania), ale tu należy jeszcze modyfikować plik boot.ini dla XP lub program EasyBCD dla systemu Win 7 w których modyfikujemy menu rozruchowe dodając doń nowy OS (Nie zapomnijmy nadać mu innej nazwy np. MS XP clone, abyśmy jednoznacznie byli świadomi gdzie w danej chwili jesteśmy. W tym wypadku jednak wydaje się bardziej odpowiednim sposobem wybranie sekcji Clone w EASEUS Todo Backup Free.

Po przeprowadzeniu powyższej operacji przywracania OS otrzymamy czysty jak łza i od razu skonfigurowany wg własnych potrzeb OS, czyli tytułowy „Windows na medal…”, którego odtworzenie do wybranego stanu zajmie około 10 minut – rewelacja!

WAŻNE – nie wspomniałem o tym wcześniej, ale należy co miesiąc do trzech, aktualizować poprawki Windowsa (+ w razie potrzeby Offfice) programem WsusOffLine, a to dlatego, aby po ewentualnym przywróceniu systemu najpierw go uruchomić. Spowoduje to zainstalowanie wszystkich nowych aktualizacji.

Dobrze jest też po takiej operacji wykonać nowy punkt pełnego backupu programem EASEUS Todo Backup Free, a to podniesie jego aktualność i bezpieczeństwo!!! (dotyczy wyłącznie 7/8 gdyż XP nie ma już nowych łatek!).

Dodam jeszcze, iż prezentowany tu program w wersji free, chociaż dość niezawodny to ma szereg dość istotnych ograniczeń: brak możliwości szyfrowania tak utworzonego backupu (bez hasła na archiwum), brak wyboru kopii różnicowej (alternatywa dla przyrostowej dająca wprawdzie większe pliki wynikowe, ale wymagane jest wyłącznie ostatnie archiwum różnicowe i pełne w przeciwieństwie do przyrostowej gdzie wymagana są wszystkie sprawne (bez błędów) pośrednie archiwa, brak wyboru b.silnej kompresji - tworzącej najmniejsze kopie bezpieczeństwa niestety kosztem czasu i mocy procesora.

Z tego punktu widzenia program AOMEI Backupper (link do opisu obsługi na końcu rozdziału 3.1) wydaje się trafniejszym wyborem, gdyż nie zawiera prezentowanych przeze mnie wad w tym progsie, jednakże nie mogę nic powiedzieć o jego stabilności – mój wybór jest jak wspomniałem na początku tego bloga autorski i wynika w dużej mierze z przyzwyczajeń i prostoty działania.

Oczywiście jeszcze lepszym wyborem jest skorzystanie z programu komercyjnego Nortona lub Acronisa, gdzie zwłaszcza ten ostatni oferuje często promocyjny zakup pakietu Acronis True Image i Acronis Disk Director w atrakcyjnej cenie.

Zapraszam do kolejnego rozdziału poradnika, gdzie opiszę dalszy ciąg procesu instalacji oraz konieczne modyfikacje zwiększające bezpieczeństwo Windowsa.

3.1 Teraz instalacja - cz.1

Część I

Jako się rzekło instalacja Windy. UWAGA !!! – zwłaszcza gdy posiadamy kilka dysków logicznych (partycji) i jedną lub kilka chcemy pozostawić nietknięte! (pozostawić je wraz z zawartymi tam danymi). Należy koniecznie nadać wszystkim partycjom właściwe i niezmylające nazwy, a partycji (lub partycjom do usunięcia nadać nazwy np. delete lub xxxxx. 

Dysk lokalny (na rys. obok) niezbyt wiele mówi o przeznaczeniu partycji.

Jeszcze gorzej sprawa przedstawia się w instalatorze Windowsa (rys. poniżej)

Wynika to z faktu, iż instalator Windows w dość typowy dla siebie sposób oznacza partycje literkami (C:  D:   E: ) tak że dysk będący w systemie widoczny jako E: może być widoczny w instalatorze jako C: (nie zawadzi mieć też dokładny rozmiar każdej z partycji, aby jednoznacznie ustalić, która jest tą do usunięcia – należy pamiętać iż instalator XP podaje rozmiar partycji w MB, a więc dane z Explorera w GB mnożymy przez 1024 i otrzymamy wynik w MB dla instalatora!!!).

WAŻNE !!! – Należy fizycznie odłączyć Internet !!! (wyjąć kabelek), gdyż Windows uporczywie podczas 2 etapu instalacji będzie łączył się z netem (MS) i pobierał aktualizacje i kto wie co jeszcze. Będzie też wysyłał info (jakie?). Aby otrzymać czystą instalkę komp nie może być narażony na jakikolwiek dostęp z zewnątrz gdy nie jest w pełni chroniony (bo nie jest podczas instalacji; nie ma zapory, programu AntyVirus i w ogóle nie mamy kontroli nad tym co się wtedy wyrabia!).

         Należy też opróżnić systemowy Kosz (gdy tego nie uczynimy nowy system nie będzie miał dostępu do usuniętych plików i czasami idące w setki MB miejsce pozostanie na zawsze zmarnowane – w XP jest później dostęp z poziomu drzewa folderów; dysk c: zawiera tylko jeden podfolder z prawidłowym numerem CLSID, a inne dyski oprócz takiego samego numeru, mogą zawierać kilka innych z bardzo podobnymi CLSID, które należy usunąć).

Ustawić jako partycję aktywną tę, na której będzie się instalować system !!! (w menadżerze dysków, tylko wtedy, gdy partycja pozostaje niezmieniona, a będzie to 2 lub kolejny OS równolegle zainstalowany).

Gdy wszystko gotowe wkładamy naszą płytę instalacyjną Windows XP/7/8 wykonujemy restart i …. Powinien uruchomić się instalator z płyty (pojawi się napis na ekranie Uruchomić z CD i odliczanie – wystarczy coś nacisnąć), nastąpi ładowanie sterowników, odczytywanie hardware itp.

      Jeżeli tak się nie stało to znaczy że w BIOS nie jest ustawiona prawidłowa kolejność bootowania dysków: start wymiennych nośników musi być na pierwszym miejscu przed HDD!! – należy zrestartować ponownie kompa i użyć klawiszy dostępu do BIOS (przyciski Delete, Insert, F1, F2, F10, zależnie od producenta), odnaleźć zakładkę Boot->Boot Sequence (Settings)? I ustawić prawidłową kolejność. Następnie wybrać zakładkę Exist (coś podobnego czasem jest to po prostu klawisz F10) wybrać opcję SAVE & EXIT, potwierdzić YES, poczym nastąpi samoczynny restart. Teraz powinno być OK?

Po przejściu przez umowę licencyjną, tryb pracy (naprawa, instalacja…) dochodzimy do widoku partycji. Nie godzimy się na automatyczną instalację na całym HDD, a samodzielnie wskazujemy partycję na której będzie instalowany nowy system Windows. Jeżeli mamy zamiar połączyć minimum 2 partycje i przy okazji coś jeszcze usunąć to jest to dobry moment. Jeżeli instalujemy system na poprzedniej partycji, bez zmian rozmiaru (tylko mniej) to nie trzeba jej usuwać. W przeciwnym wypadku usuwamy odpowiednią partycję (lub partycje) bacząc czy są to te, które wcześniej ustaliliśmy do usunięcia (po nazwie i rozmiarze).

JEŻELI NIE JESTEŚMY CZEGOŚ PEWNI TO LEPIEJ W TEJ CHWILI ZAKOŃCZYĆ DZIAŁANIE – Exit i wyjąć płytę i powtórnie sprawdzić w uruchomionym systemie.

Tworzymy partycję pod system (dla XP to: 15-25GB - pamiętając że instalator XP przelicza na MB, a więc 15360-25600MB; W7 to np: 50-90GB). Następnie wskazujemy tą partycję do zainstalowania nowego systemu. Następnie instalator poda wybór sposobu formatowania partycji. Jeżeli partycja nie była modyfikowana i była NTFS to wybieramy Formatowanie NTFS , w przeciwnym wypadku Formatowanie NTFS (chyba, że ktoś preferuje inny system plików FAT32?).

W zależności od wybranego systemu instalator będzie wymagał mniej lub więcej zaangażowania (dla XP to jest więcej) i po około 0,5-1h możemy spodziewać się już nowych okienek. Wcześniej jednak chciałbym zwrócić uwagę na nazewnictwo konta (uprawnienia administratora). Nie koniecznie najlepsze to Administrator (każdy kto zechce się włamać na taki PC przez sieć lub po kradzieży, będzie już miał sprawę ułatwioną). Nazwijmy np. Wacuś, albo Milka – wierzę w Waszą inwencję, a hasła na razie nie trzeba zakładać, bo będzie utrudniać przy restartach. Dodam, że później założycie konto do pracy (z ograniczeniami), które może mieć nazwę np.: VIP, Master, Primary, XX…. Z odpowiednio dobranym obrazkiem konta (taka nasza mała zmyłka).

         Jest więc zainstalowany Windows. Dostosujmy go sobie wstępnie do własnych upodobań: wygląd paska menu, położenie i wielkość, ukrywanie itp.

Windows Explorer->Opcje folderów: reakcja na mysz, elementy widoku (tu zwracam uwagę na jedną bardzo istotną rzecz [Ukryj rozszerzenia znanych typów plików – ODZNACZYĆ !!!])

      Ma to na celu uniknięcie w przyszłości przykrej sytuacji w której np. szkodliwy plik Pamela.jpg.exe (widoczny wtedy jako Pamela.jpg – ponieważ dla systemu rozszerzenie to ostatnie znaki po kropce, a w nazwie pliku może być mnóstwo kropek) uruchomimy spodziewając się zdjęcia, a w rzeczywistości uruchomi się szkodliwy program z wirusem!. W przypadku XP można również dostosować pasek narzędzi: ikony widoku, nawigacji, szukaj, widok folderów. To samo przeprowadź z konfiguracją Menu Start.

Utwórz skróty na pulpicie – te których będziesz często na początku potrzebował: Mój Komputer, Panel sterowania i skrót do folderów gdzie masz pliki instalacyjne.

 Następnie utwórz folder (dla 7/8) w C:\ProgramData\Microsoft\Windows\Start Menu a dla XP C:\Documents and Settings\All Users\Paski skrótów\  np. Moje skróty (miejsce w zasadzie obojętne, ważne aby było ogólnodostępne także dla użytkownika z ograniczeniami) i utwórz do tego folderu skrót na pulpicie nadając mu jednoznaczną ikonę (niepowtarzalną przez system i przez Ciebie).

W tym folderze później możesz tworzyć podfoldery: Gry, Bezpieczeństwo, Administracja, Office, Nauka….

Zaletą tworzenia na pulpicie wyłącznie skrótów jest to, iż w przypadku prowadzenia na nim „porządków” zostaną usunięte tylko i wyłącznie skróty, natomiast nasze cenne dane zostaną ocalone.

       Kolej na utworzenie folderu na dysku C: najlepiej w głównym katalogu, aby był tam łatwy dostęp, a także odpowiednie podfoldery (przykład na rys. np. C:\DosWin\). Nazwa obojętna, ale jednoznaczna. Tu będziemy umieszczać nasze małe programy usprawniające pracę, przechowywać ustawienia, logi zmian w systemie – taka mała archiwizacja co zrobiliśmy z kompem. Tu dobrze jest teraz utworzyć plik tekstowy np: Instalacja XP.txt (przykład poniżej rys.)  w którym należy notować wszystko co robi się podczas nowych instalacji. Ten dokładny dziennik, pozwoli w przypadku błędów szybko zlokalizować jego powód i powrócić do ustawień prawidłowych. Aby oczywiście nie był do niego trudny dostęp to tworzycie również i do niego skrót na pulpicie.

Można teraz zmienić też nazewnictwo dysków oraz ewentualnie zmienić przydzieloną literę partycji na inną (nowy system może inaczej przydzielić te oznaczenia dla naszych starych partycji). Jeżeli litera jest zajęta przez inną partycję to tymczasowo zmieniamy w niej na inną wolną np. z D: na X: Później właściwą np. z E: na D: a w kolejnym kroku znów X: na E: Takim sposobem 2 partycjom zamieniliśmy wzajemnie przydzielone litery dysków. Te operacje wykonuje się w menadżerze dysków: Panel sterowania>Narzędzia administracyjne>Zarządzanie komputerem.

      Według upodobań można też zmienić sposób wyświetlania (sortowania) dysków. Standardowo Windows wyświetla je jako Moja_nazwa  D: a mogą być inne – szczegóły w okienku tekstowym.

Należy skopiować widoczny tekst, wkleić go do pliku tekstowego, zapisać i zmienić nazwę na np. sortdysk.reg (jest to wpis rejestru). Ewentualnie zmienić  na inny aktywny wpis dodając na początku linii którą dezaktywujemy średnik [ ; ], i równocześnie usuwając średnik z linii wpisu, który chcemy aktywować. Np. ["ShowDriveLettersFirst"=dword:00000002] i [;"ShowDriveLettersFirst"=dword:00000004] – Nic nie zmienia się w głównym kluczu (gałęzi), gdyż ona jest swoistą ścieżką dostępu dla programów, które ją będą odczytywać w celu odczytu danych 

[HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Explorer]

Zmienia się tak naprawdę tylko wartość ostatniego podklucza i można tak operację prościej wykonać zmieniając wartość po znaku równa się [=] na tą która nam odpowiada czyli na np. dword:00000004

W kolejnym kroku należy kliknąć na plik, Windows poprosi o zgodę na wprowadzenie zmian i po akceptacji wprowadzi je. W większości wypadków modyfikacji rejestru, zmiany będą widoczne po ponownym uruchomieniu komputera (nie start z hibernacji).

W powyższy sposób należy postępować przy pozostałych takich zapisach, z tym że będę określał jakiego rodzaju to będą pliki (np. cmd, bat, vbs, reg czyli po głównej nazwie pliku kropka i odpowiednie rozszerzenie).

UWAGA! Windows 7/8 domyślnie zaznacza tylko główną nazwę pliku. Trzeba więc wykasować to co jest za kropką i wpisać właściwe rozszerzenie. Sprawa się dodatkowo komplikuje, gdy nie odznaczona została opcja ukryj rozszerzenia znanych typów plików. W takiej sytuacji cokolwiek napiszemy to będzie wyglądało np. tak: SortDysk.reg.txt

Skopiuj poniższy tekst, wklej do pliku tekstowego i zapisz pod nazwą: SortDysk.reg (plik REG):

Windows Registry Editor Version 5.00 ; ServuS - 2014 ; http://techwinpatrol.blogspot.com ; dla XP & Win7 OK [HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Explorer] "ShowDriveLettersFirst"=dword:00000004 ; Można wybrać inną, jedną z poniższych opcji zmieniając wartość dword powyżej: ; Nazwa dysku do litery dysku ; Po HDD np. c: ziuta ; "ShowDriveLettersFirst"=dword:00000004 ; Przed HDD np. ziuta c: ; "ShowDriveLettersFirst"=dword:00000000 ; Bez HDD np. ziuta ; "ShowDriveLettersFirst"=dword:00000002]

Można też użyć gotowego pliku do ściągnięcia z linku:
https://drive.google.com/file/d/0B0CmJSx_djFvU3F0OGxCaU5nOWc/edit?usp=sharing
(archiwum ZIP) i po rozpakowaniu zmienić ewentualnie na inną wartość i kliknąć wprowadzając tym samym do rejestru.




                Kolejne modyfikacje do przeprowadzenia to:

   

• Ustawienia internetowe: srona główna przeglądarki - blank, pliki Cookie

• Pomoc zdalna - nie zezwalaj

• Ustawienia SYSTEM - Wył. przywracanie systemu także systemowego (w XP to szrot, później nieco lepiej, a i tak będziemy mieć coś lepszego; poza tym szkoda cennego miejsca, a folder przywracania to zamrażarka wirusów), Wył. automatyczny restart po B.S., Identyfikator sieciowy, Pamięć wirtualna (będzie konieczny restart)

•  Rozszerzono rozmiar Kosza na Max (prawoklik kosz na pulpicie>właściwości), schematy zasilania - aby nie wyłączał się monitor po 10min, wyłączyć połączenia sieciowe!!! - automatycznie się łączy pomimo braku sterowników!!!

• Wyłączenie słowa skrót ze skrótu - wpis Reg

Skopiuj poniższy tekst, wklej do pliku tekstowego i zapisz pod nazwą: bez_przedrostka[Skrót_do].reg (plik REG):
Windows Registry Editor Version 5.00 ; ServuS - 2014 ; http://techwinpatrol.blogspot.com [HKEY_CURRENT_USER\Software\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Explorer] "link"=hex:00,00,00,00 ; org "link"=hex:1e,00,00,00

Można też użyć gotowego pliku do ściągnięcia z linku:

https://drive.google.com/file/d/0B0CmJSx_djFvNk9sUXI0NXptMXc/edit?usp=sharing

(archiwum ZIP) i po rozpakowaniu kliknąć wprowadzając tym samym do rejestru.

•  Otwórz w nowym oknie (tylko w XP - 7/8 ma to w menu)

Skopiuj poniższy tekst, wklej do pliku tekstowego i zapisz pod nazwą: NoweOkno[tylko XP].reg (plik REG):

Windows Registry Editor Version 5.00 ; ServuS - 2014 ; http://techwinpatrol.blogspot.com ; tylko XP - dodaje do menu folderów polecenie [HKEY_CLASSES_ROOT\Directory\shell\opennew] @="!Otwórz Nowe &Okno" [HKEY_CLASSES_ROOT\Directory\shell\opennew\command] @="explorer.exe /e, %1"

Można też użyć gotowego pliku do ściągnięcia z linku:

https://drive.google.com/file/d/0B0CmJSx_djFvOWxwcVc3enh3UDQ/edit?usp=sharing

(archiwum ZIP) i po rozpakowaniu kliknąć wprowadzając tym samym do rejestru.

     W następnym kroku instalujemy:  AOMEI Partition Assistant (może się przydać do zaawansowanej modyfikacji partycji), EASEUS Todo Backup Free (lub inny o podobnej funkcjonalności) oraz DaemonTools Lite (progs umożliwiający montowanie wirtualnych napędów z plików ISO, BIN, CUE…., a więc obrazów płyt CD/DVD).

Jeżeli jesteśmy posiadaczami pakietu MS Office to teraz go należy zainstalować (czy to jest płyta, czy plik EXE, czy też obraz płyty).

Należy przeprowadzić też wstępną konfigurację poszczególnych programów pakietu Office: wygląd, menu, paski narzędzi, wybór czcionki domyślnej, a w Outlooku wprowadzić adresy pocztowe (niestety tylko ręczna konfiguracja bo nie ma neta) – wszystkie dane, hasła, kontakty (można je teraz przywrócić o ile zrobiona została kopia).

     Teraz jest pora na wprowadzenie MS aktualizacji, a więc zamontowanie utworzonego pliku z poprawkami dla Windows i Office w programie WsusOffLine, oraz uruchomienie programu aktualizującego –  za pierwszym razem nie zaznaczajcie żadnych dodatkowych pól wyboru instalacji; będzie konieczne kilkukrotne jego uruchomienie za każdym razem po restartach komputera i wtedy zaznaczamy dodatkowe opcje (niektóre aktualizacje nie mogą być instalowane równocześnie z innymi; po poprawnym zainstalowaniu opcje będą nieaktywne), a w przypadku Windows 7/8 po zakończeniu instalacji poprawek należy zamontować i uruchomić plik obrazu z poprawkami dla Offica (WsusOffLine nie łączy plików Office do systemów 64 bitowych, a tworzy oddzielny plik ISO: wsusoffline-ofc-plk.iso z którym należy postępować podobnie jak z aktualizacjami dla 7/8).

Pora zebrać wszystkie skróty programów utworzone w dotychczasowych instalacjach i skopiować je do odpowiednich podfolderów (grup programów) w głównym folderze naszych skrótów Moje skróty.

     Dobrze jest teraz oczyścić nasz dysk systemowy (systemowym narzędziem cleanmgr.exe), plików tymczasowych oraz przeprowadzić defragmentację dysku. O ile jesteśmy posiadaczami Win 7/8 to należy przy okazji wyłączyć harmonogram (automatyczną defragmentację). Wynika to z faktu, iż po defragmentacji pliki, co logiczne, zmieniają swoją fizyczną lokalizację na dysku i podczas wykonywania kolejnego obrazu dysku (czy to różnicowej czy przyrostowej) widoczne są dla programu go wykonującego jako nowe pliki. Konsekwencją tego będą znacznie większe kolejne obrazy HDD (migawki), które w skrajnej sytuacji mogą osiągnąć rozmiar pierwotnego obrazu HDD.

     Skoro się tak ostro napracowaliśmy to warto, aby nasza praca nie poszła na marne. Wykonajmy więc teraz swój pierwszy awaryjny obraz dysku – taki super punkt przywracania systemu.

Na Backup&Security Blog znajduje się opis wykonania tej czynności programem AOMEI Backupper - prosta kopia dysków i partycji. Ja pokażę tę operację na przykładzie EASEUS Todo Backup Free (w rozdziale 3.2.)

          Podsumowanie

1. Instalacja Windowsa przy fizycznie odłączonym necie
2. Wstępna konfiguracja ustawień
3. Utworzenie wymaganych folderów na skróty i programy
4. Wprowadzenie zmian do rejestru (nowe okno, sortowanie dysków, bez skrót do)
5. Instalacja programów: zarządzania partycjami, do tworzenia obrazów HDD, do montowania obrazów dysków
6. Opcjonalnie instalacja Office
7. Wykonanie aktualizacji WsusOffLine (konieczne kilkukrotne uruchomienie – za każdym razem restart PC)
8. Wykonanie pierwszego backupu całej partycji OS (np. programem EASEUS Todo Backup Free)

1. Inwentaryzacja i generalne porządki

Część I

Po pierwsze należy ocenić, czy komputer który posiadamy, rokuje jakąkolwiek gwarancję, że jeszcze pochodzi. Wiadomo, nic pewnego, ale lepiej zaglądnąć tu i tam i ocenić, zwłaszcza jeżeli zamierzamy skoczyć na wyższy poziom np. Win 7/ 8 i 8.1. Istotne też jest czy PC umożliwia rozbudowę zwłaszcza w przypadku odejścia z XP, bo wtedy mamy do wyboru systemy 32 bitowe i 64 bitowe [odpowiednio x86 lub x64].

      Istotne jest, aby już na tym etapie zgromadzić wszystkie klucze produktów oprogramowania, które będziemy wykorzystywać – zwłaszcza CD-Key do Windowsa!!! Z pomocą (o ile klucze są nieczytelne, zagubione) przyjdzie AIDA64 System operacyjny>Klucz produktu, natomiast pozostałe programy odczyta w Programy>Licencje. Jeżeli aktywowaliśmy swój Windows telefonicznie to otrzymaliście identyfikator potwierdzenia aktywacji i będzie on też potrzebny (można wykonać powtórną aktywację telefoniczną tym razem nie dzwoniąc do MS, a od razu wprowadzając identyfikator – o ile nie nastąpiła znaczna zmiana sprzętu to dojdzie do aktywacji).

Podobnie jeśli chodzi o inne oprogramowanie w którym wymagany jest kod zwrotny producenta – warto przeszukać zawczasu wszelkie notatki, maile i odnaleźć dane rejestracyjne co umożliwi po reinstalacji aktywowanie produktów offline.

Nie można też zapomnieć o hasłach do routera (są co najmniej dwa: dostępu administracyjnego i sieci, a może być też dla np. Gościa i dysku sieciowego) i adresie IP naszej sieci wewnętrznej (gdy go mamy – dotyczy połączenia WiFi).

Co należy więc sprawdzić?  Co będzie potrzebne?

1. Programy:  AIDA64 (alternatywnie HWiNFO – uwaga oddzielne pliki na 32 i 64 bit), CPU-Z, GPU-Z – programy te pokażą z czego składa się nasz komp, o ile nie wiemy, przeprowadzą diagnostykę krytycznych elementów., a także Gadwin PrintScreen zrobi zdjęcia  ekranu kart powyższych programów do celów porównawczych i konsultacyjnych oraz program do nagrywania płyt np:  ImgBurn, InfraRecorder, CDBurnerXP, Ashampoo Burning Studio 2014, Alcohol 120% Free Edition czy też sztandarowy Nero chociażby Nero  Express v.6 dodawany kiedyś za free do nagrywarek CD/DVD. Program taki przyda się do wykonania kopi (obrazu ISO) płyty instalacyjnej systemu Windows, nagrania na płytę zweryfikowania poprawności zapisu, a co za tym idzie zweryfikuje poprawność działania naszego napędu DVD – musi być sprawny, aby dokonać instalacji systemu.

2. Narzędzia:  wkrętak, latarka, aparat z lampą błyskową (smart fon), odkurzacz najlepiej dmuchający. UWAGA !!! Żadnych szczotek czy pędzelków – grozi uszkodzeniem elektroniki na skutek napięcia elektrostatycznego!!!

Ze wspomnianych na wstępie programów, dowiemy się: jaką mamy płytę główną (motherboard), kartę graficzną, procesor, ile pamięci i wolnych slotów na nią oraz jakich to wszystko jest producentów. Otrzymamy też info o dysku twardym i jego partycjach (może się okazać, iż wykorzystujemy tylko część HDD, gdyż reszta nie ma przydziału na partycje (woluminy). Będzie też info o temperaturach i napięciach – dane bardzo istotne, gdyż albo komputer nie może rozwinąć skrzydeł przez lichy zasilacz, albo go szlak trafi na skutek niewydolnego chłodzenia – część tych bolączek może być skutkiem kurzu na podzespołach.

    Zaglądamy więc do wnętrza naszego PC  (laptopy mają problem – albo serwis (czyszczenie około 100-200zł), albo ryzyko, że coś się zerwie).

Najpierw należy wyciągnąć z gniazdka przewód zasilający!  Polecam też wykonanie kilku fotek z połączeniami kabelków, gdzie jaki. Nigdy nie wiadomo co się nawywija.

Po odłączeniu wszystkich kabelków od obudowy PC, należy ją postawić na stole w dobrze oświetlonym miejscu.

Z tyłu skrzynki odkręcamy 1/2 śrubki trzymające boczną ściankę. Następnie należy ją cofnąć do siebie i lekko przechylić w górę i jest już dostęp do wnętrza. Jeżeli z właściwej strony odkręcone to nie zasłania wnętrza płyta główna i naszym oczom ukazuje się … ojejjjjjj ile tu ….. kurzu! (tak czy inaczej warto zdjąć i drugą ściankę).

Tu pora na kolejną sweet focię, a nuż wypadną kabelki, a można się też będzie pochwalić przed znajomymi, że miało się mikro PGR w domu.

Teraz będzie potrzebny odkurzacz. Jak pisałem wcześniej, najbezpieczniej jest dmuchać (będzie się kurzyć więc może lepiej dmuchać na balkonie). Niestety nowe odkurzacze pozbawione są tej funkcjonalności, więc pozostaje ciągnąć, ale nie włochatą szczotką (napięcie elektrostatyczne), ale wąską ssawką szczelinową. Po kolei najpierw z grubsza, a później dokładnie wszystkie szczeliny. Dmuchać/ssać z obu stron zasilacza (także przez wentylator, będzie się zdrowo kręcić), okolice pamięci DDRx, procesor z radiatorem, radiator (+wentylator) karty graficznej, szczeliny przy HDD i FDD. Na końcu tym razem lepiej wyssać resztki kurzu z dna obudowy PC.

Kolejnym punktem programu jest fizyczne sprawdzenie co mamy w środku i czy zgadza się to z wcześniejszą diagnostyką programową:

- liczba kości pamięci i wolnych slotów

- rodzaj złącza HDD (lepiej żeby płyta miała SATA)

- stan radiatora na procku

*   *   *   *   *

Część II

Na co możemy liczyć i co ewentualnie dokupić?

Procesor:

jeżeli 32 bitowy to zostańmy przy zainstalowanym OS – tylko reinstalacja.

jeżeli 64 bit min. 2 rdzenie 2000MHz to można bawić się w Win 7/8

czasami warto wymienić procesor, stare są tanie, ale to zależy od możliwości płyty głównej i jednak często się zdarza, że przy niewielkim koszcie jest też minimalny zysk mocy więc taka operacja tylko z wymianą płyty głównej, a to z kolei może oznaczać konieczność wymiany karty graficznej

Pamięć operacyjna:

DDR za małe taktowanie, na lepsze windy, tylko reinstall, ale można dokupić więcej pamięci – na XP wygoda z 2GB

DDR2 – to sprzęt który udźwignie Windows 7/8 , ale potrzeba minimum 4GB na x64 (naprawdę warto więcej nawet 8GB, ale uwaga dla systemu x86, a więc 32 bitowego tylko 4GB, bo tylko tyle może zaadresować pamięci – w rzeczywistości nieco mniej).

DDR3 – oznacza że masz sprzęt wypasiony (procesor, płyta główna) więc uwagi tylko jak w DDR2

Można dokupić za około 60zł za 2GB – uwaga na rodzaj DDR / DDR2 / DDR3 to różne pamięci !!! w żaden sposób nie działające zamiennie. Uwaga na ilość wolnych slotów (można ewentualnie np. wyjąć stare kości pamięci 4x500MB i w to miejsce włożyć 4x2GB). Do tego inna pamięć jest też do laptopów, a podobnie oznaczana!!! - SO-DIMM (dla PC to DIMM), ale nieuczciwi sprzedawcy celowo błędnie oznaczają towar, który wcześniej z niewiedzy sami kupili.

Dysk twardy (HDD):

W zależności do czego komputer. Sam OS ma wymagania i dla komfortu należy przyjąć minimum partycji (czyli części całego fizycznego dysku twardego, która została wydzielona, a obok której mogą powstać inne w pozostałym wolnym miejscu).

XP – 25GB

W7 – 50GB

W8 – 60GB

Oficjalne wielkości są znacznie mniejsze (2-3x), ale trzeba pamiętać, iż w miarę upływu czasu system będzie się rozrastał o nowe programy, także różne śmieci (folder TEMP, pamięć podręczna przeglądarki Chrome’a na jednym profilu może być 500MB, plik wymiany i hibernacji zależne od ilości zainstalowanej pamięci DDRx.

Ewentualna partycja na gry to od 100GB- 800GB w zależności jakie tytuły (stare/nowe) – obecnie instalka 20GB to norma.

Partycja na prywatne dane: dokumenty, zdjęcia i filmy (potrafi się taki zbiór rozrastać w zastraszającym tempie – czasami przyrost 1GB/msc).

Rozbieżność jest tutaj duża:

Dla samych dokumentów tekstowych, Word, Excel, odrobina skanów i okazyjnych zdjęć powinno wystarczyć  1-5GB.

W przypadku wykonywania rodzinnych zdjęć + skanowanie starych z kliszy (naprawdę warto, a jest niedrogo) oraz filmów nawet tych „kręconych” komórką potrzeba 500GB-1TB

Media – czyli ulubiona muzyka i filmy wszelkiej maści. Wymagania takiej partycji to od 50GB dla samej muzyki do 1TB w przypadku nagrywania programów np. z karty TV.

W końcu backup, czyli kopie zapasowe. Najlepiej aby był to oddzielny dysk fizyczny, wtedy w przypadku awarii dysku systemowego nasze dane będą bezpieczne. Jego wielkość jest uzależniona od tego co w zasadzie jest na partycji prywatnej czyli Dokumenty oraz od partycji systemowej x3-6, ale więcej daje też ewentualne możliwości na przyszłość. Warto bo dyski HDD obecnie są względnie tanie 200zł za 1TB i 400zł za 3TB.

Ostatnia partycja będzie przeznaczona na plik wymiany (pagefile.sys), który na partycji systemowej ma dziwną tendencję do rozdrabniania się (fragmentacji) co wpływa niekorzystnie na płynność działania OS. Wielkość tego pliku ustala się na poziomie 2.5xRAM, ale nie więcej niż 5GB. W przypadku gdy będziemy dysponować tylko 1 HDD to warto umieścić tą partycję jako rozszerzoną tuż za systemową, a jeżeli 2 HDD to jako pierwsza partycja drugiego fizycznego dysku. To działanie przyśpieszy nam nieco Windowsa, gdyż będzie możliwy równoczesny szybki zapis odczyt systemu i pliku wymiany.

Przykładowy podział dysku na partycje:

 Tylko 1 HDD: 1 System, 2 FrameWin (jako rozszerzona z partycją systemową), 3 Game, 4 Media, 5 Dokumenty (+backup) -  500GB -2TB

Gdy 2 HDD:        1HDD - 1 System, 2 Game, 3 Media i Dokumenty

(chociaż można je rozdzielić)

2HDD – 1 FrameWin, 2 Backup  

Rozwiązanie z 2 dyskami twardymi chociaż nieco droższe to bardziej bezpieczne i niezawodne i takie polecam.

Podsumowanie potrzeb:

RAM – 60zł/2GB              max 250zł

HDD – 200zł/1T                max 450zł

Cooler – 50zł                     max 150zł (chłodzenie procesora)

Zasilacz – 100zł                 max 200zł (w razie potrzeby, wahań napięć, jeżeli ma więcej niż 5lat mniej niż 300W

Nasz portfel wydatków na rozbudowę/przebudowę to od 300zł do około 1000zł chociaż tu górnej granicy chyba nie ma.

W grę wchodzą części wyłącznie nowe – sklep. Kontrowersyjny jest zakup używanych procesorów. Procesor o wiele gorzej znosi przypadki podkręcania, a do tego złego chłodzenia. Trudniej też sprawdzić jego poprawne działanie. Wyjątek to pamięci DDR/DDR2 które można kupić taniej na allegro (nie polecam tablicy i gumtree) i o lepszych parametrach. Godne polecenia są tu kości firmy Kingston – najbardziej uniwersalne i niezawodne np. model: KVR800D2N5/2G (dla DDR2) a więc CL5 w sklepach są już tylko CL6 czyli nieznacznie wolniejsze ze względu na opóźnienia.

Zanim zrobicie zakupy trzeba komputer złożyć, podłączyć kabelki i uruchomić. Jak się uruchomi to gitara, jak nie to jest zagwozdka – kabelek, coś nie styka, zwolniona zworka pamięci, padł sprzęt ???. Nie wpadać w panikę tylko nasłuchiwać co się dzieje, praca wentylatora zasilacza i procesora, dysk twardy, pisk z buzza (POST – ilość piknięć oznacza konkretny błąd), oznaki życia na ekranie.

Można uruchomić BIOS (przyciski Delete, Insert, F1, F2, F10, zależnie od producenta) i sprawdzić czy wykrywa sprzęt: właściwa ilość pamięci, procesor, dyski twarde –Nic nie zmieniać! W razie potrzeby zasięgnąć info na YouTube i forach (chyba że to jedyny komp  ;-[ ).

Gdy już tu jesteśmy (w BIOS) to warto sprawdzić jak PC jest ustawiony na bootowanie. Do celów instalacji wymagane będzie ustawienie na pierwszej pozycji dysków CDROM (CD/DVD), a dopiero później dyski stałe HDD.

Gdy już nam się uruchomi PC można włączyć powtórnie programy diagnostyczne i porównać wyniki temperatury, napięć z wcześniejszymi.

Można przystąpić do sporządzenia listy zakupów i powoli kupować.

W międzyczasie pora na porządki na dyskach (partycjach) – tym razem dane. Wszystko zależy czym dysponujemy i czy w planach jest dokupienie HDD. Jeżeli mieliśmy tylko jeden fizyczny dysk, a na jej całej powierzchni utworzoną 1 partycję i nie zamierzamy zakupić kolejnego HDD, a do tego mamy ważne dane (mowa o prywatnych zbiorach, a nie programach) przekraczające 2-4 DVD to jest problem.

Wszystkie dane w trakcie instalacji nowego OS zostaną bowiem z partycji systemowej usunięte!!!

Wyjściem z takiego problemu jest zastosowanie menagera dysków: EASEUS Partition Master Home Editon, AOMEI Partition Assistant Standard Edition, MiniTool Partition Wizard Home Edition lub komercyjny Acronis Disk Director. Programami tego typu można zmniejszyć rozmiar partycji (po uprzedniej defragmentacji), a następnie utworzyć w wolnym obszarze nową partycję na którą kopiuje się prywatne zbiory do zachowania. Warto zaznaczyć, że operacja taka zawsze niesie za sobą ryzyko awarii i utraty danych np. podczas utraty zasilania, ale i błędu programu, dlatego i w takim wypadku najcenniejsze zbiory należy skopiować (np. na drugi komputer w sieci domowej, albo pożyczony/wymontowany z innego kompa HDD. Warto też powtórnie przemyśleć zakup odpowiedniego HDD.

    Ewentualne dane przenosimy zawsze próbując na wstępie chociaż trochę je posegregować (na szczegółowe sortowanie przyjdzie pora w wolnym czasie po instalce). 

Np. muzykę do folderu MUZYKA z podfolderami na gatunki lub wykonawców lub lata.

Zdjęcia z podfolderami np.: 1998, 1999,….2014 i dalszymi podfolderami (w razie ich olbrzymiej ilości) w poszczególnych latach na: Rok 2012-01, Rok 2012-02,… Rok 2012-12 (unikamy cyfr rzymskich, gdyż Windows segreguje je jak litery!!!, z tych samych powodów miesiące 2 cyfrowe).

Podobnie można segregować filmiki można też przyjąć sortowanie okolicznościowe zawsze jednak umieszczając datę w nazwie folderu na początku np. 2011-11-05 Ślub i Wesele Dominika i Adrianny [Katowice; Dworek Błękitna Róża].

Podobne dane można umieścić też w nazwach plików – szybsze wyszukiwanie – co można uczynić masowo Total Commanderem, który odczytując tagi zdjęć pozwoli nadać im nazwę np: rrrr-mm-dd_hh;mm.ss_nr.kolejny-opis.jpg

Z kolei Dokumenty można podzielić np. na: Marcin, Jola, Szkoła Radek, Szkoła Kamil, Dom, Samochód, Podatki, Praca, Zdrowie, a inwencja zależy od indywidualnych potrzeb przy czym nie należy dzielić dokumentów ze względu na program edycyjny (związane z rozszerzeniem pliku) czyli poszczególne pliki: *.doc   *.xls   *.jpg   *.txt  *.wri  powinny znaleźć się w tym samym katalogu jeżeli dotyczą określonego zagadnienia.

Jeżeli chodzi archiwizację danych to jeszcze warto (o ile mamy Office Outlook) zapisać swoje kontakty. Jest to proste, a wystarczy utworzyć folder np. Kontakty w dokumentach, otworzyć go, uruchomić Outlooka->widok Kontakty, zaznaczyć wszystkie [Ctrl-A] i przeciągnąć do folderu na dysku (Kontakty). Podobnie można uczynić z mailami, które chcemy zachować, zaznaczając wybrane i przeciągnąć do utworzonego wcześniej folderu eListy. Przywrócenie tego wszystkiego po reinstalacji polega na odwrotnym kierunku przeniesienia.

Niestety nasze konta pocztowe z hasłami nie są możliwe do takiego kopiowania. Mogą je wykonać zaawansowane programy, niestety nie free (np. Acronis True Image), ale jednak nie gwarantują czystej instalacji (mogą skopiować z rejestru szkodliwe wpisy i na nowym czystym OS wprowadzić je zarażając cały system na starcie).

      Teraz jesteśmy gotowi, aby dodać / wymienić częściowo nowe podzespoły: RAM, HDD, Cooler…..

Po takim zabiegu koniecznie trzeba ponownie uruchomić komputer. W razie problemów postępować jak przy czyszczeniu PC – trzeba być zawsze przygotowanym. Znów można, a nawet trzeba sprawdzić w programach diagnostycznych, czy elementy dodane/wymienione są prawidłowo widoczne, a także temperatury pracy i napięcia.

Co istotne to w przypadku dodania nowego HDD będzie on widoczny z całą pojemnością, jednak nie będą widoczne jego woluminy (partycje), a i Windows Explorer nie będzie nic widział, gdyż takiego podziału nie dokonaliśmy.

Pora na utworzenie tych partycji można tego dokonać w systemowym menadżerze dysków lub wcześniej wspomnianym EASEUS Partition Master Home Editon.

Przy ich tworzeniu trzeba przyjąć zasadę, iż partycja systemowa oraz partycja na plik wymiany są pierwszymi partycjami na HDD. Oznacza to, że jeżeli nowy HDD przeznaczymy na instalację systemu to nie tworzymy partycji (chociaż można by było utworzyć partycję systemową bez formatowania i reszty dokonać z poziomu instalatora Windows). Takiej operacji nie należy jednak przeprowadzać w przypadku gdy posiadamy XP i robimy przesiadkę na 7/8 ponieważ XP nie potrafi dobrze obsługiwać ogromnych nowych dysków i dokonuje przesunięcia adresowania, co skutkuje wzmożoną pracą dysku na wszystkich partycjach tego HDD (nawet tych utworzonych później w 7/8).

                Podsumowanie czyli w skrócie co należy zrobić

1. Zapoznanie się z programami w celu swobodnego odczytywania danych
2. Programowa inwentaryzacja hardware

3. Zapoznanie się z BIOSem swojego PC, kody błędów, ustawienia

4. Sprzątanie z kurzu, wizualna weryfikacja hardware

5. Ocena możliwości rozbudowy/wymiany podzespołów i ich montaż

6. Porządkowanie danych, tworzenie drzewiastej struktury folderów

Teraz należy przygotować się do instalacji, ale mowa o tym będzie w następnej części.

Zapraszam.